wymierzać – wymierzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, sobie} {{/stl 8}}sprawiedliwość {{/stl 13}}{{stl 7}} karać siebie lub kogoś za przewinienie bez odwoływania się do organów sądowych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Postanowił wymierzyć sprawiedliwość zabójcom swego brata. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymierzyć — dk VIb, wymierzyćrzę, wymierzyćrzysz, wymierzyćmierz, wymierzyćrzył, wymierzyćrzony wymierzać ndk I, wymierzyćam, wymierzyćasz, wymierzyćają, wymierzyćaj, wymierzyćał, wymierzyćany 1. «zmierzyć coś dokładnie; dokonać pomiarów» Wymierzyć długość,… … Słownik języka polskiego
aptekarski — aptekarskiscy «dotyczący aptekarza, aptekarstwa; mający zastosowanie w aptekarstwie» Przemysł aptekarski. Zawód aptekarski. ∆ Waga aptekarska «bardzo dokładna waga przystosowana do ważenia leków» ◊ Aptekarska dokładność «wielka, drobiazgowa… … Słownik języka polskiego
cyrkiel — m I, D. cyrkielkla; lm M. cyrkielkle, D. cyrkielkli 1. «przyrząd kreślarski i pomiarowy składający się z dwu nóżek połączonych przegubowo, służący do kreślenia kół, mierzenia odcinków itp.» Kreślić, wymierzać cyrklem. Cyrkla, wagi i miary do… … Słownik języka polskiego
karać — ndk IX, karzę, karzesz, karz, karaćał, karaćany «skazywać na karę, wymierzać karę» Karać kogoś za występek, za zbrodnię. Karać naganą, grzywną, wygnaniem, więzieniem, śmiercią. karać się strona zwrotna czas. karać Karze się za własne winy … Słownik języka polskiego
miarkować — ndk IV, miarkowaćkuję, miarkowaćkujesz, miarkowaćkuj, miarkowaćował, miarkowaćowany 1. «stosować do czegoś jakąś miarę, miarkę; ściśle odmierzać, wymierzać, dozować» Miarkować lekarstwo. Urządzenie miarkujące dopływ oleju do silnika. 2. przestarz … Słownik języka polskiego
mierzyć — ndk VIb, mierzyćrzę, mierzyćrzysz, mierz, mierzyćrzył, mierzyćrzony 1. «określać ilość, wielkość czegoś (kogoś), przez porównanie z odpowiednią jednostką miary; dokonywać pomiarów, wymierzać; wydzielać coś miarką, odmierzać» Mierzyć tkaninę, plac … Słownik języka polskiego
policzkować — ndk IV, policzkowaćkuję, policzkowaćkujesz, policzkowaćkuj, policzkowaćował, policzkowaćowany «bić po twarzy; wymierzać policzki» … Słownik języka polskiego
suspendować — dk a. ndk IV, suspendowaćduję, suspendowaćdujesz, suspendowaćduj, suspendowaćował, suspendowaćowany rel. «zawiesić, zawieszać duchownego w pełnieniu obowiązków, wymierzać karę suspensy» … Słownik języka polskiego
teren — m IV, D. u, Ms. terennie; lm M. y 1. «część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem; miejsce występowania, zasięgu, odbywania się czegoś; obszar, okolica» Teren błotnisty, górzysty, pustynny, stepowy. Teren uprawny. Tereny lodowcowe,… … Słownik języka polskiego
